Prolog

                                                                Prolog

-Pakuj się! Nie chce słyszeć sprzeciwu!

-Nie chce znowu się wyprowadzać! Ja zostaje! Nie obchodzi mnie to!-Znowu to samo! Za każdym razem jak się nie udawało ,wracał,krzyczał pakuj się i wyjeżdzaliśmy.Nigdzie nie mieszkałam dłużej niż miesiąc.I jak ja mam znaleźć przyjaciół!?! Ja sie pytam jak?!? Ale nie!! Nigdy nie spytał mnie o zdanie! NIGDY! Jak zwykle wrzucałam do torby wszystko na oślep.To co było dla mnie najważniejsze miałam na szyji.Przerzuciłam sobie torbę przez ramię i poszłam do salonu.Stał tam i wpatrywał się we mnie tymi swoimi niebieskimi oczami.

-Co się tak gapisz? Aż tak się stęskniłeś tatusiu?-Na moje usta wpłynął szyderczy uśmiech.Zawsze tak się witaliśmy.Ja rzucałam jakąś kąśliwą uwagę a on nie odzywał się ani słowem.Po śmierci mamy wszystko się zmieniło.Już nie byłam tą samą pokorną dziewczyną...właściwie już kobietą.Nie odezwał się ani słowem.Wziął odemnie torbę i skierował się do samochodu.Stary,wysłurzony jeep.Wszędzie rozpoznałabym ten,obdarty,niebieski lakier.Wyszłam na ganek.Ostatni raz spojrzałam na dom.Nie wyróżniał się niczym.Obdarte,brudne ściany,drewniane dzwi,malutka weranda.Wszystkie budynki były takie same.Odwróciłam się na pięcie i wsiadłam do wozu.Kolejny raz zadaje sobie to pytanie: Gdzie mnie teraz wywiezie?

__________________________________________________________________________________
Wiem,że prolog jest bardzo krótki,ale prolog to prolog :D Następny rozdział numer 1 będzie w piątek.Mam nadzieję,że wam się podoba.

Buźka
Elizabeth :*